Ο προσδιορισμός της ζωτικότητας των σπερματοζωαρίων γίνεται όταν ένα σημαντικό ποσοστό από αυτά παρατηρείται ακίνητο.
Επομένως, το πρώτο βήμα για τη διάγνωση της νεκροσπερμίας είναι να διαφοροποιηθεί εάν η χαμηλή κινητικότητα οφείλεται σε θάνατο των σπερματοζωαρίων ή εάν, αντίθετα, πρόκειται για ασθενοσπερμία, κατά την οποία τα σπερματοζωάρια είναι ζωντανά, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν κινητικότητα.

Ποιες είναι οι αιτίες της νεκροσπερμίας;
1. Λοίμωξη του γεννητικού συστήματος
2. Υπερθυρεοειδισμός
3. Κιρσοκήλη
4. Ορισμένες χρόνιες ιογενείς λοιμώξεις φαίνεται επίσης να σχετίζονται με τη νεκροσπερμία, ιδίως εκείνες που προκαλούνται από τον ιό της ηπατίτιδας Β και τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV). Ωστόσο, σπερματικές αλλοιώσεις περιγράφονται και παρουσία άλλων ιικών σωματιδίων, όπως η ηπατίτιδα C και ο HIV.

Οι κυριότεροι παράγοντες που εμπλέκονται στις λοιμώξεις του ουρογεννητικού συστήματος και σχετίζονται με νεκροσπερμία είναι οι εξής:

• Εσερίχια κόλι
• Χλαμύδια
• Κάντιντα
• Μυκόπλασμα

Ποια είναι τα αίτια τις ανδρικής υπογονιμότητας

Η ανδρική υπογονιμότητα μπορεί να έχει διάφορες αιτίες – από ορμονικές ανισορροπίες, βιολογικά – ανατομικά προβλήματα καθώς και βαθύτερα ψυχολογικά αίτια ή τρόπο διαβίωσης. Επιπλέον, το επίπεδο γονιμότητας αντικατοπτρίζει τη «συνολική» υγεία ενός άνδρα. Οι άνδρες που ζουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής έχουν περισσότερες πιθανότητες να παράγουν υγιή σπερματοζωάρια.

Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένα από τα αίτια:

1. Κιρσοκήλη
2. Λοιμώξεις (όπως γονόρροια, χλαμύδια κλπ)
3. Όγκοι
4. Κρυψορχία
5. Ορμονικές διαταραχές
6. Η έκθεση σε βαρέα μέταλλα
7. Λήψη αναβολικών
8. Κάπνισμα & Αλκοόλ
9. Συναισθηματικό Στρες
10. Σωματικό βάρος

Είναι απαραίτητο στις περιπτώσεις ελέγχου υπογονιμότητας να εξετάζεται ο άνδρας;
Είναι αποδεδειγμένο ότι περίπου το ένα τρίτο των περιπτώσεων υπογονιμότητας οφείλεται αποκλειστικά σε παθολογία του άνδρα, ενώ σε ακόμη ένα τρίτο παρατηρείται αμοιβαία συμμετοχή ανδρικού και γυναικείου παράγοντα.
Συνολικά, λοιπόν, στις μισές περιπτώσεις υπογονιμότητας υποκρύπτεται ανδρικός παράγοντας καθιστώντας την ιατρική εκτίμηση του άνδρα επιβεβλημένη με σκοπό την αναγνώριση και εν συνεχεία την αντιμετώπιση κάποιας συγκεκριμένης παθολογικής κατάστασης, την αιτιολογική δηλαδή θεραπεία του προβλήματος.
Ο ρόλος του γιατρού, που παρακολουθεί το υπογόνιμο ζευγάρι, είναι κεντρικός, το κατευθύνει στις απαραίτητες μόνο εξετάσεις και του προσφέρει θεραπευτικές λύσεις σεβόμενος το χρόνο, τον κόπο και τα έξοδα που απαιτούνται.
Παράλληλα οφείλει να τους υπενθυμίζει διαρκώς, στην επίπονη προσπάθεια να αποκτήσουν το παιδί που ποθούν, το μήνυμα αισιοδοξίας που στις μέρες μας πηγάζει από την επιστημονική γνώση και πραγματικότητα: οι πιθανότητες ακολουθώντας τις σύγχρονες διαγνωστικές και θεραπευτικές ιατρικές μεθόδους είναι με το μέρος τους!
Πηγή: Iatronet.gr & meygeia.gr